ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﯾﺎﺿﯽ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ... ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ

ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ

ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ... ﭘﺴﺮﮔﻔﺖ : ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎ ﮐﻢ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺗﻔﺮﯾﻖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ !!!

ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺿﺮﺏ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ !!!

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺪﺭ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﻣﺪ ...

ﺻﺤﻨﻪ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ...

ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﮓ ﺯﺩ ...

ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﯼ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ . ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩ ...

ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ !!!

ﺳﭙﺲ ﺧﺸﺘﮏ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺟﻮﺭﯼ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﮐﻮﺑﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﺗﺎ ﮐﻤﺮﺵ ﺧﻢ ﺷﺪ

ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺭ ﻣﺨﺮﺝ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ !!!

ﺩﯾﺪﯾﺪ ﭼﻘﺪ ﺭﯾﺎﺿﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ !!!!

به رهی دیدم برگ خزان ، 

پژمرده ز بیداد زمان 

کز شاخه جدا شد 

چو ز گلشن رو کرده نهان ، 

در رهگذرش باد خزان

چون پیک بلا بود

ای برگِ ستمدیدهء پاییزی ،

آخر تو زگلشن ز چه بگریزی

روزی تو هماغوش گلی بودی ،

دلداده و مدهوش گلی بودی

ای عاشق ِ شیدا ، دلدادهء رسوا ،

گویمت چرا فسرده ام

در گل نه صفایی باشد نه وفایی

جز ستم زِ دل نبرده ام 

بار غمش در دل بنشاندم ،

در ره او من جان بفشانم

تا شد نو گلِ گلشن زیر چمن

رفت آن گل من از دست ،

با خار و خسی بنشست

من ماندم و صد خار ستم ،

وین پیکر بی جان

ای تازه گلِ گلشن ،

پژمرده شوی چون من

هر برگ تو افتد به رهی ، پژمرده و لرزان

...

لذت مرگ نگاهی ست به پایین کردن

بیـن روح و بدنت فاصله تعیین کردن

نقشه می ریخت مرا از تو جدا سازد "شک"

نتوانست، بنا کـــرد بــــه توهیـــن کردن

زیـــر بار غم تـو داشت کسـی له می شد

عشق بین همه برخاست به تحسین کردن

آن قدر اشک به مظلومیتم ریخته ام

که نمانده است توانایی نفرین کردن

"با وفا" خواندم ات از عمد که تغییر کنی

گاه در عشق نیــاز است به تلقین کردن

"زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست"

خط مزن نقش مرا مـوقـــع تمریــن کردن!

وزش باد شدید است و نخم محکم نیست!

اشتباه است مرا دورتر از ایـــن کردن